گلچینی از اشعار کوتاه احمد شاملو - وبلاگ پاورست

با ما همراه باشید و با تور ارزان چین از شگفت انگیزترین کشور دنیا دیدن کنید بر روی دیوار چین سلفی بگیرید، از قصر ممنوعه دیدن کنید و در خیابان شانگهای پیشرفته ترین آسیا قدم بزنید.

سرویس فرهنگ و هنر - چقدر با اشعار شاملو از شعرهای اجتماعی و سیاسی گرفته تا عاشقانه های شاملو آشنایی دارید؟ احمد شاملو متولد 21 آذر 1304 در تهران است. شهرت اصلی شاملو به خاطر شعرهای اوست که شامل اشعار نو و برخی قالب های کهن نظیر قصیده و نیز ترانه های عامیانه است. شاملو تحت تأثیر نیما یوشیج، به شعر نو روی آورد، اما پس از چندی در برخی از اشعار منتشر شده هوای تازه و سپس در بیشتر شعرهایش، وزن را یکسره رها کرد و به صورت پیشرو، سبک جدیدی را در شعر معاصر فارسی گسترش داد.

از این سبک به شعر سپید یاد نموده اند.شاملو برای اولین بار با ترجمه کتاب هایکو از شروع تا امروز مجموعه اشعار احمد شاملو شامل 16 دفتر وی از تاریخ 1323 تا 1378 به مدت 55 سال فعالیت هنری اوست که با توجه به این اشعار متوجه می شویم؛ شاملو هرچه در شاعری قدرتمندتر و قدیم تر می شود از طول اشعارش می کاهد و واژگان را با دقت تراشیده و در شعر قرار می دهد.

کوتاه ترین شعر شاملو با نام سلاخی می گریست... که در کتاب مدایح بی صله واقع شده است، از این دست است. این شعر گرچه هایکو نیست اما هایکو را به ذهن متبادر می سازد. این شعر و دیگر اشعار کوتاه شاملو را به انتخاب گروه فرهنگ و هنر خبرنگاران در ادامه بخوانید.

زیباترین اشعار کوتاه شاملو

شبانه

من سرگذشتِ یأسم و امید

با سرگذشتِ خویش :

می مُردم از عطش،

آبی نبود تا لبِ خشکیده تر کنم

می خواستم به نیمه شب آتش،

خورشیدِ شعله زن به درآمد چنان که من

گفتم دو دست را به دو چشمان سپر کنم

با سرگذشتِ خویش

من سرگذشتِ یأس و امیدم ...

زندان قصر 1333

راز

با من رازی بود

که به کو گفتم

با من رازی بود

که به چا گفتم

تو راهِ دراز

به اسبِ سیا گفتم

بی کس و تنها

به سنگای را گفتم

□

با رازِ کهنه

از را رسیدم

حرفی نروندم

حرفی نروندی

اشکی فشوندم

اشکی فشوندی

لبامو بستم

از چشام خوندی

1334

تو را دوست می دارم

طرفِ ما شب نیست

صدا با سکوت آشتی نمی نماید

کلمات انتظار می کشند

من با تو تنها نیستم، هیچ کس با هیچ کس تنها نیست

شب از خبرنگاران ها تنهاتر است ...

□

طرفِ ما شب نیست

چخماق ها کنارِ فتیله بی طاقتند

خشمِ کوچه در مُشتِ توست

در لبانِ تو، شعرِ روشن صیقل می خورد

من تو را دوست می دارم، و شب از ظلمتِ خود وحشت می نماید

1334

∼∼∼ کوتاه ترین اشعار عاشقانه شاملو ∼∼∼

گزیده ای از بهترین اشعار احمد شاملو

شعرهای عاشقانه شاملو

شانه ات مُجابم می نماید

در بستری که عشق

تشنگی ست

زلالِ شانه هایت

همچنانم عطش می دهد

در بستری که عشق

مُجابش نموده است

اردیبهشتِ 1354

میانِ کتاب ها گشتم

میانِ روزنامه های پوسیده پُرغبار،

در خاطراتِ خویش

در حافظه یی که دیگر مدد نمی نماید

خود را جُستم و فردا را

عجبا !

جُستجوگرم من

نه جُستجو شونده

من این جایم و آینده

در مشت های من

1360

شعر سیاسی شاملو

اندیشیدن

در سکوت

آن که می اندیشد

به ناچار دَم فرو می بندد

اما آنگاه که زمانه

زخم خورده و معصوم

به شهادتش طلبد

به هزار زبان سخن خواهد گفت

1360

بُهتان مگوی

که آفتاب را با ظلمت نبردی در میان است

آفتاب از حضورِ ظلمت دلتنگ نیست

با ظلمت در جنگ نیست

ظلمت را به نبرد آهنگ نیست

چندان که آفتاب تیغ برکشد

او را مجالِ درنگ نیست

همین بس که کمک اش مدهی

سواری اش مدهی

1363

نمی خواستم نامِ چنگیز را بدانم

نمی خواستم نامِ نادر را بدانم

نامِ شاهان را

محمدِ خواجه و تیمورِ لنگ،

نامِ خِفَت دهندگان را نمی خواستم و

خِفَت چشندگان را

می خواستم نامِ تو را بدانم

و تنها نامی را که می خواستم

ندانستم

1363

سلاخی می گریست ...

سلاخی

می گریست

به قناری کوچکی

دل باخته بود

بر سکوتی که با تنِ مرداب

بوسه خیسانده گشته دست آغوش

وز عمیقِ عبوس می گوید

راز با او، به نغمه یی خاموش،

پایکوبیِ مهتابِ مهرگان زیباست

با دمش نیم سرد و سرسنگین

هم چو بر گردنِ ستبرِ کاپه

بوسه یِ سُرخِ تیغه یِ گیوتین !

گر بدین سان زیست باید پست

من چه بی شرمم اگر فانوسِ عمرم را به رسوایی نیاویزم

بر بلندِ کاجِ خشکِ کوچه بن بست .

گر بدین سان زیست باید پاک

من چه ناپاکم اگر ننشانم از ایمانِ خود، چون کوه

یادگاری جاودانه، بر ترازِ بی بقایِ خاک

شبانه شعری چگونه توان نوشت

تا هم از قلبِ من سخن بگوید، هم از بازویم؟

شبانه

شعری چنین

چگونه توان نوشت؟

□

من آن خاکسترِ سردم که در من

شعله همه عصیان هاست،

من آن دریای آرامم که در من

فریادِ همه توفان هاست،

من آن سردابِ تاریکم که در من

آتشِ همه ایمان هاست .

یارانِ من بیایید

با دردهایِتان

و بارِ دردِتان را

در زخمِ قلبِ من بتکانید .

من زنده ام به رنج ...

می سوزدم چراغِ تن از درد ...

یارانِ من بیایید

با دردهایِتان

و زهرِ دردِتان را

در زخمِ قلبِ من بچکانید

زنان و مردانِ سوزان

هنوز

دردناک ترین ترانه هاشان را نخوانده اند .

سکوت سرشار است

سکوتِ بی تاب

از انتظار

چه سرشار است

18 خرداد 1367

ما فریاد می زدیم: چراغ! چراغ!

و ایشان درنمی یافتند

سیاهی چشمِشان

سپیدی کدری بود اسفنج وار

شکافته

لایه بر لایه بر

شباهت برده از جسمیّتِ مغزشان

گناهی شان نبود :

از جَنَمی دیگر بودند

21 خردادِ 1367

سیاسی ترین شعر شاملو

آخر بازی

تو را چه سود

فخر به فلک برفروختن

هنگامی که

بر غبارِ راهِ لعنت شده نفرینت می نماید ؟

تو را چه سود از باغ و درخت

که با یاس ها

با داس سخن گفته ای

...

باش تا نفرین دوزخ از تو چه سازد

که مادران سیاه پوش

- داغداران زیباترین فرزندان آفتاب و باد -

هنوز از سجاده ها

سر بر نگرفته اند.

The Day After

در واپسین دم

واپسین خردمندِ غمخوارِ حیات

ارابه جنگی را تمهیدی کرد

که از دودِ سوختِ رانه و احتراقِ خرجِ سلاحش

اکسیری می ساخت

که خاک را بارورتر می کرد و

فضا را از آلودگی مانع می شد !

1371

طبیعتِ بی جان

به میترا اسپهبد

دسته کاغذ

بر میز

در نخستین نگاهِ آفتاب

کتابی مبهم و

سیگاری خاکسترشده کنارِ فنجانِ چای از یادرفته

بحثی ممنوع

در ذهن

1371

نه عادلانه نه زیبا بود ...

نه عادلانه نه زیبا بود

دنیا

پیش از آن که ما به صحنه برآییم

به عدلِ دست نایافته اندیشیدیم

و زیبایی

در وجود آمد

1373

آن روی دیگرت ...

آن روی دیگرت

زشتی هلاکت باری ست

ای نیمرخِ حیات بخشِ ژانوس !

1373

متن کامل کتاب خروس زری پیرهن پری شاملو

جوشان از خشم ...

جوشان از خشم

مسلسل را به زمین کوفت

دندان به دندان بَرفشرده

کلوخ ْپاره یی برداشت با دشنامی زشت

و با دشنامی زشت

بَرابَریان را هدف گرفت

هم سنگران خنده ها نهان کردند

سهراب گفت :

آه! دیدی؟

سرانجام

او نیز ...

11 اردیبهشتِ 1374

گدایانِ بیابانی

سربه سر سرتاسر در سراسرِ دشت

راه به سرانجام بُرده اند

گدایانِ بیابانی .

پای آبله

مُرده اند

بر دو راهه ها همه،

در تساوی فاصله با تو ای نزدیک ترین چای خانه اُتراق!

از لَه لَهِ سوزانِ بادِ سام

تا لاه لاهِ بی امانِ سوزِ زمستانی

گدایانِ بیابانی

28 مردادِ 1374

میلاد

ناگهان

عشق

آفتاب وار

نقاب برافکند

و بام و در

به صوتِ تجلی

درآکند،

شعشعه آذرخش وار

فروکاست

و انسان

برخاست

5 اردیبهشتِ 1376

همه

لرزشِ دست و دلم

از آن بود

که عشق

پناهی شود،

پروازی نه

گریزگاهی شود

آی عشق آی عشق

چهره آبی ات پیدا نیست

□

و خنکای مرهمی

بر شعله زخمی

نه شورِ شعله

بر سرمای درون

آی عشق آی عشق

چهره سُرخ ات پیدا نیست

□

غبارِ تیره تسکینی

بر حضورِ وَهن

و دنجِ رهایی

بر گریزِ حضور،

سیاهی

بر آرامشِ آبی

و سبزه برگچه

بر ارغوان

آی عشق آی عشق

رنگِ آشنایت پیدا نیست

د ل های ما که به هم نزدیک باشند

دیگر چه فرقی می نماید

که کجای این دنیا باشیم

دور باش اما نزدیک

من از نزدیک بودن های دور می ترسم

در سرانجام به شما عزیزان پیشنهاد می کنیم مجموعه اشعار عاشقانه شاملو را در چند بخش زیر مطالعه نمایید:

• عاشقانه های شاملو 1 (بیوگرافی و منتخبی از اشعار عاشقانه)
• عاشقانه های شاملو 2 (آیدا و اشعار عاشقانه)
• عاشقانه های شاملو 3 (منتخبی از اشعار عاشقانه)

امیدواریم از مطالعه اشعار بالا لذت برده باشید.همچنین شما می توانید اشعار شاملو را در قالب عکس نوشته اشعار شاملو مشاهده نمایید و در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید. لطفا نظرات و پیشنهادات خود را با ما و سایر همراهان مجله خبرنگاران به اشتراک بگذارید.

منبع: احمد شاملو (مجموعه آثار)، انتشارات نگاه