برزگر: خدمت و خیانت در این مملکت گم نمی شود، 10 بار دیگر هم متولد شوم باز کشتی می گیرم - وبلاگ پاورست

به گزارش خبرنگاران، منصور برزگر در برنامه تلویزیونی دایره طلایی امروز (شنبه - 13 دی ماه)، با اشاره به شیوع یک ساله ویروس کرونا در دنیا گفت: یکی از دوستانم مثال خیلی خوبی می زد که پهلوان هم پهلوان های قدیم که به جنگ شیر و پلنگ می رفتند. در حال حاضر همه از ترس ویروس کرونا در خانه مانده ایم. کرونا نشان داد که زندگی بمب و اتم نمی خواهد و فقط فهم و شعور می خواهد. این مسائل را می گردد با مدیریت و درایت حل کرد. امیدوارم در سال 2021 با آمدن واکسن، این ویروس از بین برود، هر چند که چنین اتفاقی نمی افتد و یک روز آبله و یک روز طاعون بوده و امروز هم کرونا. باید دانشجویان را خوب تربیت کرده و از مغزها خوب حفاظت کنیم.

وی درباره صحبت های اخیر علیرضا دبیر که برزگر در تربیت قهرمانان بزرگ و رقم زدن تاریخ کشتی ایران نقشی پررنگ داشته، شرح داد: وقتی آدم سنش بالا می رود دیگر جلویش را نمی بیند. نگاه می کند به پشتش که چه اثری از خود برجای گذاشته. یکی از مدیران فوت کرده ورزشی می گفت؛ برزگر! خدمت در این مملکت گم نمی گردد، همانطور خیانت هم گم نمی گردد و مردم ما این چیزها را می فهمند. علیرضا دبیر مربیان دیگری چون خیرالله زاده داشت اما پدرش با من همکار بود و من به کارهایش نظارت داشتم. حالا خوشحالم که وقتی جوان های کشتی را می بینم که مدال دارند و تحصیل کرده اند. درحال حاضر بیشتر قهرمانان کشتی رئیس تربیت بدنی استان های خود شده اند و احتمال دارد وزیر ورزش هم بشوند. اینها را که می بینم احساس می کنم زحماتم گم نشده و لذت می برم و حس می کنم هنوز جوانم و با آنها کنار تشک هستم.

نایب قهرمان المپیک 1976 مونترال در مورد تعلق خاطرش به کار باشگاهی با وجود سال های سال سرمربیگری در تیم ملی گفت: نمی دانم چرا امروز مربیان ملی از سالن ها دور شدند، فقط این را می دانم که شخصا با کشتی زندگی می کنم. زمانی که کنار تشک کشتی هستم، جایی نمی روم که مربی باشم و می روم تمرین کنم و بعد می بینم که مربی شده ام. یک زمانی به باشگاه سازمان آب می رفتم که آنجا را بستند، به سالن کشتارگاه رفتم و بعد سالن هفت تیر و هیچ وقت هم نگفتم من را مربی تیم ملی کنید. بعد از انقلاب مسائلی پیش آمد،گاهی بودم و گاهی هم نه. هر جا به بن بست می رسیدند، من می آمدم و گاهی هم این آمدن به ضررم می شد. زمانی که سرمربی بودم، کمیته فنی حاضر بود و آنها هم تصمیم می گرفتند. همه خوبی ها به نفع آنها تمام می شد و بدها در کاسه ما می رفت.

وی ادامه داد: بالای 30 سال سرمربی بودم، آخرش خودم زمان آقای یزدانی خرم گفتم نمی مانم و به المپیک چین نرفتم که معزی پور رفت. به هر صورت کسی که می خواهد سرمربی گردد باید با همه دردهای کشتی گیران آشنا باشد.

برزگر با بیان این جمله که کشتی باید در استان ها ساخته گردد، شرح داد: متاسفانه کشتی مسائل زیادی دارد. یکی از مسائلش این است که فکر می کنیم همه کار را باید فدراسیون کشتی حل نماید که من فکر می کنم فدراسیون باید فقط تیم ملی را برای مسابقات دنیای و المپیک آماده کند. کشتی را باید هیئت ها بسازند که متاسفانه این طوری نیست. هیئت تهران زحمات زیادی کشیده و سالن هفت تیر را دگرگون کرده اما هیچ وقت این را به تصویر نکشیدند که می گردد این کارها را کرد. فقط نباید منتظر باشیم دولت این کارها را بکند. الان هیئت های ما فقط می خواهند اسم شان باشد و خبری از هیچ سازندگی ای نیست. امروز سازندگی فقط در مازندران انجام می گردد.

سرمربی پیشین تیم ملی کشتی آزاد که در سال های سرمربیگری اش همیشه گله داشت که سازمان ورزش، نزدیک به المپیک سراغ او می آید، گفت: این بحث مفصلی دارد. اولین گِله من از ورزش ایران این است که سازمان ورزش و وزارت ورزش ما المپیکی نیست و فقط در آستانه بازی های آسیایی و المپیک ها یادشان می افتد کدام ورزش مدال می گیرد. من همیشه مثال می زنم که چین و روسیه و آمریکا فوتبال شان به فوتبال ایران و اروپا نمی رسد، حالا فوتبال پول ساز است، تماشاگر دارد، تبلیغات رویش زیاد است اما اینها می آیند در رشته های المپیکی کار می کنند. همه ورزش ما فوتبال نیست. آیا توجهی که به فوتبال می گردد به رشته های دیگر هم می گردد؟ چرا باید در بازی های آسیایی حداقل ما هم اندازه چین و ژاپن نباشیم؟ چرا کره جنوبی باید از ما جلو بیفتد؟ برای اینکه ما المپیکی فکر نمی کنیم. اگر المپیکی فکر کنیم، همه فدراسیون ها را باید بعد از المپیک بیرون کنند و 4 سال زمان به رئیس بعدی بدهند، اگر در المپیک نتیجه گرفت 4 سال بعد هم بماند. زمان هاشمی طبا او روی ورزش کار می کرد.

برزگر اضافه کرد: مسئله دوم برمی گردد به تبلیغات. همین برنامه دایره طلایی که یک برنامه خوب و اختصاصی برای کشتی است به جای ساعت 8،9 شب که همه جلوی تلویزیون هستند، در ساعت 3،4 که زمان کار و ترافیک است، پخش می گردد. ما برای ورزش کشتی زمان نمی گذاریم. قدیم حداقل 15،20 درصد برنامه ها کشتی بود. وقتی تبلیغات پشت یک رشته نباشد از دل و دیده می رود.

قهرمان مسابقات دنیای 1973 تهران در مورد شرایط اکنون کشتی و شانس ایران در المپیک پیش رو برای کسب مدال گفت: کشتی هیچ وقت دست خالی از المپیک برنگشته است. متاسفانه به خاطر اعمال نفوذ کشورهای دیگر سعی کردند کشتی و وزنه برداری را در المپیک به حداقل برسانند. به هر حال در این مدت به خاطر کرونا رقابت بین المللی کمتر اجرا شده است. کشتی، وزنه برداری نیست که وقتی 100 کیلو وزنه می زنی بدانی اولی یا دوم، باید با رقبا محک بخورید تا معیار درست داشته باشید. نمی گردد الان مطرح کرد کشتی چند مدال می آورد اما مطمئنا از توکیو دست خالی برنمی گردد. یک روز می گفتند دبیر جوان است اما به او فرصت داده شد تا کار کند.

منصور برزگر در خاتمه مطرح کرد: کشتی جزو فرهنگ ماست، جزو آثار باستانی که همه چیز را در کشتی می بینیم. وقتی می خواهیم به کسی ارج بگذاریم، می گوییم خیلی پهلوان است. من از همه کسانی که از کشتی می نویسند و از کشتی حمایت می کنند، ممنونم. اگر 10 بار دیگر به دنیا بیایم، باز کشتی می گیرم چون کشتی را خیلی دوست دارم.

جدیدترین خبرها و تحلیل های ایران و دنیا را در کانال تلگرامی خبرنگاران بخوانید. (کلیک کنید)