انواع آسیب های ورزشی؛ از تشخیص تا درمان

به گزارش وبلاگ پاورست، هفته نامه سلامت - دکتر شاهد صدر: اگر اهل ورزش و باشگاه باشید، احتمالا تا به امروز آسیب های ورزشی را تجربه نموده اید. این آسیب ها معمولا در پی حرکات اشتباه یا فشار بیش از حد روی عضلات ایجاد می شوند. برخی از آنها خود به خود بعد از چند روز بهبود می یابند اما برخی دیگر تا مدت ها فرد را آزار می دهند. گروهی از آسیب ها نیز در کوتاه مدت تعیین نمی شوند و در آینده خود را نشان می دهند. درمقابل، آسیب های حاد به قدری دردناک هستند که فرد را طی ساعات اولیه به درمانگاه و مطب پزشک می کشانند.

انواع آسیب های ورزشی؛ از تشخیص تا درمان

صدمات ورزشی در بسیاری از موارد اجتناب ناپذیر هستند؛ حتی اگر فرد تکنیک و شکل درست حرکات ورزشی را رعایت کند، اما خوشبختانه می توان احتمال بروز این آسیب ها را با رعایت چند نکته کلیدی به حداقل رساند. اگر شما نیز بر اثر ورزش های مختلف از جمله بدنسازی، یوگا، اسپینینگ، بادی فیت، TRX، پیلاتس و... دچار آسیب یا دردهای کمر، شانه، گردن و زانو شده اید یا می خواهید از بروز آنها پیشگیری کنید، این مقاله را از دست ندهید.

این یادداشت به شما می گوید که برای کدام آسیب ها باید به پزشک مراجعه کنید و کدام صدمات را با روش های خانگی تحت درمان قرار دهید.

اصول و تکنیک ورزش را بیاموزید

یکی از دلایل بروز آسیب های ورزشی، رعایت نکردن تکنیک حین انجام حرکات است. هر یک از رشته های ورزشی دارای اصول و تکنیک هایی هستند که به صورت تخصصی برای آن رشته طراحی شده اند. افراد باید قبل از انجام حرکات با این اصول آشنا باشند.

برای مثال در حرکت اسکات (اسکوات) باید پاها و زانوهای خود را به مقدار عرض شانه باز نمایند و زانوها را هیچ گاه قفل ننمایند. حین خم شدن زانو نیز نباید اجازه دهند شست پا از کشکک زانو جلوتر یا عقب تر برود. درواقع شست پا باید در امتداد کشکک زانو قرار بگیرد. بعلاوه باید ستون فقرات را صاف و قفسه سینه را باز نگه دارند. بی توجهی به هر یک از این اصول می تواند باعث بروز آسیب های مختلف از جمله کمردرد، زانودرد و... گردد.

بدون آمادگی ورزش نکنید

افرادی که تا به حال ورزش ننموده اند یا مدت زیادی از ورزش کردن آنها می گذرد باید به تدریج فعالیت ورزشی را آغاز نمایند. علاوه براین، حرکات ورزشی باید متناسب با توان فیزیکی فرد انتخاب شوند. اگر بدن به ورزش عادت نداشته باشد، می توان حرکات را از ست های 6 تایی آغاز کرد و به تدریج آنها را در جلسات بعد به ست های 8 تایی، 10 تایی، 12 تایی و 15 تایی رساند. با رسیدن به ست 15 تایی نیز می توان مقدار وزنه را افزایش داد، اما اگر فرد از ابتدا قادر به انجام ست 6 تایی نباشد نباید به اجبار آن را کامل کند، بلکه باید حرکت را با 1 بار تکرار آغاز کند و به تدریج به ست 6 تایی در جلسات بعد برساند.

اگر هم اصلا توانایی انجام حرکت را نداشته باشد باید ابتدا با حرکات سبک تر، عضله های خود را تقویت کند و بعد سراغ تمرین مورد نظر برود. برای مثال خانم ها اغلب نمی توانند به راحتی حرکت بارفیکس انجام دهند زیرا بالاتنه آنها توان و آمادگی انجام این حرکت را ندارد. این افراد باید ابتدا با حرکات سبک تر عضلات بالاتنه، جلوبازو و پشت را تقویت نمایند و به تدریج با افزایش قدرت عضلانی روی بارفیکس بروند. درغیر این صورت به بدن خود آسیب خواهند رساند.

آرنج و زانو را قفل نکنید

یکی دیگر از اصول مهم در ورزش، خودداری از قفل کردن مفاصل آرنج و زانو است. زمانی که این مفاصل را در حالت صاف و قفل شده نگه می دارید فشاری مضاعف بر مفصل وارد می کنید. حال اگر در همین حالت به انجام حرکات ورزشی بپردازید، فشار وارد شده بر مفصل و خطر آسیب دیدگی را چند برابر افزایش می دهید. برای جلوگیری از شرایط باید حرکات ورزشی را با مقداری خمیدگی در آرنج و زانو انجام دهید.

مچ خود را نشکنید!

در انجام حرکات ورزشی، محور حرکتی مفاصل را نباید از حالت طبیعی خارج کرد. برای مثال خیلی اوقات افراد هنگام بلند کردن وزنه یا گرفتن بندهای TRX، مچ خود را به اصطلاح می شنمایند و به داخل خم می نمایند. این کار در طولانی مدت با آسیب مفصل مچ همراه خواهد شد. برای جلوگیری از این آسیب می توان از دستکش ها مخصوصی استفاده کرد که دور مچ را با کش ضخیم می پوشانند و به ثابت ماندن آن در حالت طبیعی یاری می نمایند.

از زخم های عضلانی پیشگیری کنید

تقویت عضله با یاری ورزش احتیاج به زمان دارد. بافت های عضلانی پس از هر بار ورزش باید ترمیم شوند. در غیر این صورت ممکن است دچار زخم یا جوشگاه (نقاط ماشه ای) شوند. زمانی که عضله بیش از حد توان تحت فشار قرار می گیرد، تارهای بافت عضلانی در برخی نقاط به یکدیگر پیوند می خورند تا این فشار را راحت تر تحمل نمایند. همان طور که دو رشته طناب در کنار یکدیگر محکم تر از یک رشته طناب هستند، رشته های عضلانی نیز با پیوند به یکدیگر قدرت بیشتری برای تحمل وزن پیدا می نمایند، اما متاسفانه این پیوند باعث ایجاد زخم در بافت عضلانی می گردد.

این زخم ها دردناک هستند و مانند گره یا رشته های مارکارونی در لمس قابل تشخیص اند. گره های عضلانی خیلی اوقات، عصب موجود در عضله را نیز درگیر می نماید و متعاقب آن سیستم عصبی بدن را تحت تاثیر قرار می دهد. به همین خاطر است که درد حاصل از گره های عضلانی گاهی اوقات به منطقه ها دیگر نیز انتشار پیدا می نماید. متاسفانه خیلی اوقات پزشکان متوجه نمی شوند این دردها از زخم یا گره عضلانی نشات گرفته اند.

از ریکاوری غافل نشوید

کلیه ورزشکاران باید پس از هر جلسه تمرین از روش ها ریکاوری (بازیابی توان عضله و ترمیم بافت ها عضلانی) استفاده نمایند. حتما شما نیز تا به حال درد و کوفتگی روز بعد از تمرین ورزشی را تجربه نموده اید، به خصوص اگر عادت به ورزش نداشته باشید. این درد بر اثر تجمع اسید لاکتیک در عضلات در پی پارگی ها بسیار ریز در تارهای ماهیچه ای ایجاد می گردد. ورزش درواقع با ایجاد انبساط و انقباض عضلانی در شرایط سخت و تحت فشار باعث ایجاد آسیب های میکروسکوپی در عضلات می گردد و از این طریق به تقویت و رشد ماهیچه ها یاری می نماید.

اگرچه این پارگی های ریز نشانه پیشرفت در تقویت عضلات هستند اما اگر با اصول ریکاوری همراه نشوند در طولانی مدت باعث افت عملکرد ورزشکار خواهند شد. ریکاوری ورزشی، روش ها متعددی دارد؛ از دوش آب گرم و سرد گرفته تا ماساژ، وعده ها پروتئینی و خواب کافی نیز می توانند به ترمیم عضلات آسیب دیده پس از یک تمرین سخت ورزشی یاری نمایند، اما ورزشکاران حرفه ای علاوه بر رعایت این موارد باید بعد از هر جلسه تمرین، از روش ها تخصصی ریکاوری مثل کامپرشن تراپی، کرایوتراپی (سرمادرمانی) و... نیز استفاده نمایند.

اگر دچار کمردرد شده اید ...

اگرچه ورزش می تواند به بهبود کمردرد یاری کند اما گروهی از ورزش ها و حرکت ها مثل اسکات، دراز و نشست، لانج، دد لیفت با هالتر، خم کردن کمر به سمت عقب، رساندن دست به نوک پا و... با ایجاد فشار بر دیسک های بین مهره ای باعث تشدید درد کمر در افراد مستعد می شوند. برای جلوگیری از کمردرد حین ورزش باید محور حرکتی مفاصل را کامل کرد و به تقویت عضله های مرکزی مثل عضلات شکم و عضلات کناری بدن پرداخت. با این حال اگر دارای سابقه کمردرد یا دیسک کمر هستید باید قبل از انجام هرگونه حرکت ورزشی با پزشک خود مشورت داشته باشید. در غیر این صورت ممکن است حتی با تقویت عضلات مرکزی و کناری بدن نیز دچار عود کمردرد شوید.

اگر دچار زانودرد شده اید ...

اغلب افرادی که دچار زانودرد می شوند، دارای اضافه وزن هستند. این افراد معمولا برای کاهش وزن سراغ ورزش های هوازی مثل دویدن روی تردمیل می روند، اما به دلیل عدم آمادگی و ضعف در عضلات ران، فشار را به مفصل زانو منتقل می نمایند. بنابراین دچار افزایش زانودرد می شوند و ورزش را کنار می گذارند. این افراد باید با مشورت پزشک، در کنار ورزش های هوازی به ورزش های قدرتی مثل بدنسازی نیز بپردازند تا علاوه بر کاهش وزن، عضلات خود را هم تقویت نمایند.

اگر دچار گردن درد شده اید ...

اغلب افرادی که در ورزش دچار گردن درد می شوند، گردن خود را هنگام انجام حرکات از مرکز ثقل خارج می نمایند. سر انسان به طور میانگین حدود 5 تا 8 کیلوگرم وزن دارد. وظیفه تحمل این وزن را مهره های قسمت فوقانی ستون فقرات و ماهیچه های اطراف آن برعهده دارند. زمانی که سر به حالت عمودی در امتداد ستون فقرات قرار می گیرد، این وزن بین ماهیچه ها و مهره ها به مقدار مساوی تقسیم می گردد، اما اگر سر در شرایط خمیده به جلو نگه داشته گردد، فشار وزن روی گردن افزایش می یابد و باعث ایجاد دردهای گردنی می گردد.

طوری که اگر فرد حدود 7 سانتی متر سر خود را جلوتر از حالت طبیعی قرار دهد حدود 18 تا 20 کیلوگرم وزن روی گردن قرار می دهد. برای پیشگیری از دردهای گردن فرد باید با تکنیک و شکل درست حرکات ورزشی آشنا باشد، ستون فقرات را صاف نگه دارد و سر را در امتداد ستون فقرات قرار دهد؛ جز در مواردی که حرکت ورزشی مورد نظر مستلزم خم کردن ستون فقرات باشد.

اگر دچار شانه درد شده اید ...

مفصل شانه مانند مفصل لگن به صورت دورانی حرکت می نماید و محور حرکتی بسیار گسترده ای دارد. به همین خاطر نسبت به مفاصل دیگر بیشتر در معرض آسیب قرار می گیرد. برای پیشگیری از این آسیب ها افراد باید حتما تحت نظر مربی ورزش نمایند تا با انجام حرکت های درست، ضمن افزایش ثبات در مفصل باعث تقویت عضلات شوند.

آسیب های شانه در ورزش معمولا شامل صدمات تاندون از جمله پارگی، نیم پارگی و التهاب می گردد. پارگی و نیم پارگی تاندون با درد شدید، کبودی، تورم و اختلال در محور حرکتی همراه هستند اما التهاب تاندون معمولا فقط باعث ایجاد درد می گردد. البته محور حرکتی در این مورد نیز ممکن است به دلیل درد مختل گردد.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنیم؟

رسیدگی به دردها و آسیب ها ورزشی مراحل مختلفی دارد. گاهی اوقات درد به قدری شدید است که فرد باید در اسرع وقت به مرکز درمانی مراجعه کند اما درمورد دردهای قابل تحمل در مرحله اول خانه درمانی توصیه می گردد. در خانه درمانی می توان از راه چاره پرایس استفاده کرد. اجزای این راه چاره عبارتند از حمایت از عضو آسیب دیده، استراحت، سرمادرمانی با استفاده از یخ، کمپرس کردن و بالا نگه داشتن عضو آسیب دیده از سطح قلب.

اگر درد بعد از گذشت 3 روز به خانه درمانی جواب ندهد در مقطع بعد باید به پزشکان غیرتهاجمی مثل متخصص کایروپراکتیک، فیزیوتراپی، توانبخشی، طب فیزیکی، طب سوزنی و... مراجعه کرد تا دلیل آن تعیین گردد. در صورت عدم بهبود با روش ها فیزیکی و غیرتهاجمی، در مقطع بعدی می توان تحت نظر پزشک از دارودرمانی و انواع قرص ها مسکن و ضدالتهاب استفاده کرد. اگر بیمار به دارودرمانی هم جواب ندهد باید تحت درمان با روش ها تهاجمی مثل تزریق دارو قرار بگیرد. جراحی نیز آخرین گزینه برای درمان محسوب می گردد.

پ

منبع: برترین ها
انتشار: 21 مهر 1403 بروزرسانی: 21 مهر 1403 گردآورنده: powersetshop.ir شناسه مطلب: 2276

به "انواع آسیب های ورزشی؛ از تشخیص تا درمان" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "انواع آسیب های ورزشی؛ از تشخیص تا درمان"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید