آشنایی با قرص های چاقی - وبلاگ پاورست

انواع قرص های چاقی

پاکسیل (پاروکستین)

داروهای مهار کننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) عموما باعث افزایش وزن نمی شوند، چراکه داروهای ضدافسردگی با افزایش سروتونین باعث می شوند، شما احساس سیری نمایید.

اما پاکسیل در این بین یک استثناء است.

هرچند پاکسیل یکی از داروهای خوب ضد اضطراب است، اما اگر در دوران مصرف دارو آغاز به افزایش وزن کردید، با مشورت و توصیه پزشکتان می توانید نوع دارو را عوض کرده و از سایر مهارکننده های سروتونین همانند پروزاک یا زولفت(Zoloft) استفاده نمایید.

والپوریک

والپوریک (Depakote یا والپوریک اسید) دارویی است که برای درمان اختلال دو قطبی، تشنج و پیشگیری از میگرن استفاده می گردد.

تحقیقی که در سال 2007 برروی بیماران صرعی انجام شد نشان داد 44 درصد از زنان و 24 درصد از مردان که از این دارو استفاده می کردند، حدود 5 کیلوگرم و یا حتی بیشتر وزن اضافه کرده اند.

فلوکستین (Prozac یا پروزاک)

هرچند که فلوکستین معمولا برای با کاهش وزن همراه است، اما برخی از اوقات می تواند باعث چاقی گردد.

یک تحقیق 60 هفته ای نشان می دهد هرچند بیمارانیکه با فلوکستین درمان می شدند در شش ماه اول مصرف حدود 5 کیلو و بیشتر وزن کم کردند، اما از نیمه های دوره دوباره آغاز به افزایش وزن نمودند.

افرادیکه برای درمان افسردگی فلوکستین مصرف می کنند و می خواهند وزن کم کنند، بانظر پزشک می توانند از داروی ولبوترین (بوپروپیون) بعنوان جایگزین فلوکستین استفاده کنند.

رِمِرون (میرتازاپین)

رمرون یکی از داروهای درمان افسردگی است که سروتونین و نوراپی نفرین را که با کاهش وزن ارتباط دارند افزایش می دهند.

بااینحال فعالیت آنتی هیستامین ای این دارو ممکن است بتواند باعث افزایش وزن گردد.

این دارو برخی از اوقات به افراد مسن که وزنشان کم تر از حد معمول است، داده می گردد.

زیپرِکسا (اولانزاپین)

داروهای ضدسایکوتیک آتیپیک (Atypical antipsychotics) همانند زیپراکسا یا کلوزاریل (کلوزاپین) یکی دیگر از قرص های چاقی است.

تحقیقی که در سال 2005 انجام شد نشان داد که 30 درصد افرادیکه زیپراکسا مصرف می کنند، 7 درصد وزن بدنشان در طول 18 ماه بعلت مصرف این دارو بوده است.

این دارو برای درمان اسکیزوفرنی و افسردگی دوقطبی مصرف می گردد، برای جایگزین آن می توان با توصیه پزشک از گدون (زیپرازیدون) و ابیلیفای(aripiprazole) استفاده نمود.

بعلاوه می توان برای کم کردن عوارض چاق کننده دارو از داروی متفورمین در کنار این دارو استفاده نمود.

دلتازون (پردنیزولون)

کورتیکواستروئیدهای خوراکی از قبیل دلتازون یکی دیگر از قرص های چاقی است که می توانند خطر افزایش وزن را در افراد بخصوص آنهائیکه دارو را بصورت دراز مدت مصرف می کنند، افزایش می دهند.

تحقیقی که در سال 2006 برروی مصرف بلندمدت کورتیکواستروئیدهای خوراکی انجام شد، گفت که 60 تا 80 درصد افراد مصرف کننده، افزایش وزن پیداکرده اند.

افرادیکه مقدایر بالای این دارو را برای درمان آسم و بیماری التهابی روده استفاده می کنند بیشتر از افرادیکه اندازه کمی از این دارو برای درمان آرتریت روماتوئید استفاده می کنند، در خطر چاقی قرار دارند.

ورزش، رژیم غذایی و در برخی مواقع مصرف متفورمین می تواند اثرات جانبی دارو را کاهش دهد.

تورازین (کلرپرومازین)

داروی تورازین بعلاوه ملاریل (تیوریدازین) فعالیت های آنتی هیستامینی داشته که باعث افزایش اشتها می گردد.

هرچند این داروها اثر کم تری نسبت به زیپراکسا و کلوزاریل دارند، اما بعلت سایر اثرات جانبیشان و بعلاوه تاثیر کم ترشان برروی اسکیزوفرنی کم تر استفاده می شوند.

آمیتریپتیلین (Elavil، Endep، Vanatrip)

داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای (TCAs) از قبیل آمی تریپتیلین بیشتر از سایر داروهای ضدافسردگی و میگرن با چاقی مرتبط هستند.

فعالین آنتی هیستامینی دارو علت چاق کنندگی آن است.

این داروها کم تر برای افسردگی استفاده می شوند چراکه مصرف بیش از حد آنها می تواند باعث مسائل قلبی گردد.

داروهای ضدآلرژی (فکسوفنادین و پزودوافدرین)

فعالیت آنتی هیستامینی در داروهای اعصاب اغلب باعث افزایش وزن می گردد، هرچند می گردد این فعالیت را از داروهای ضدافسردگی حذف کرده و یا کاهش داد، اما در داروهای ضد حساسیت و آلرژی فعالیت آنتی هیستامنی حیاتی بوده و قابل حذف نیست.

یک تحقیق در سال 2010 نشان داد افرادیکه داروهای ضدحساسیت می تواند 55 درصد شانس چاقی را در افراد افزایش دهد.

آنتی هیستامین باعث مختل شدن فعالیت آنزیم خاصی که تنظیم کننده مصرف غذا در بدن است، می گردد.

دیابینیز، اینسولاز (کلورپروپامید)

برخی از داروهای درمان دیابت نوع 2 باعث کاهش وزن می شوند، در حالیکه برخی از دیگر باعث افزایش وزن می گردند.

داروهای حاوی سولفونیل اوره از جمله دیابینیز و اینسولاز باعث تحریک فراوری و فعالیت انسولین که کاهش دهنده قند خون و افزایش دهنده اشتهاست، می شوند.

داروهایی همانند متفورمین، بیِتا و ژانویا بیشتر برای کاهش وزن مناسب اند.

انسولین (Insulin)

انسولین یکی دیگر از قرص های چاقی است که می تواند باعث افزایش وزن گردد.

اما انواع خاصی از انسولین همانند انسولین طولانی اثر لِویمیر تاثیر کم تری بر چاقی دارند.

تحقیقی نشان می دهد که افراد در سه سال اول دریافت انسولین حدود 5 کیلوگرم افزایش وزن داشته اند.

بیشتر از نصف این وزن در سه ماه اول بوجود آمده است.

آتنولول (Tenormin)

داروهای بتا بلاکر(Beta-blockers) داروهایی برای درمان فشار خون بوده که در این بین آتنولول، متوپرولول و ایندرال جزء پرمصرف ها می باشند.

یکی از تحقیقات در زمینه این داروها نشان می دهد افرادیکه از داروی آتنولول استفاده کرده اند 2.5 کیلوگرم وزن بیشتر از سایر افراد در ماههای اولیه وزن اضافه می کنند.

این داروها سرعت سوزاندن کالری را کاهش داده و باعث خستگی می گردد.

داروهای پیشگیری از بارداری

این داروها معمولا باعث افزایش وزن شناخته می شوند، اما این ادعا هنوز ثابت نشده است.

درحقیقت پروژستونهای طولانی اثر تزریقی بنام مدروکسی پروژسترون استات (DMPA) تنها دارویی است که با افزایش وزن ارتباط داشته و تاثیر آن اثبات شده است.

منبع: سایت راستینه

منبع: راسخون