چرا بخش مهمی از میگوی ایران صادر می گردد؟ - وبلاگ پاورست

به گزارش خبرنگاران، بنا بر گزارش های سازمان شیلات کشور، در سال 1395 از 30 هزار و 820 تن کل میگوی فراوریی، حدود 50 درصد آن صادر شده است. این ارقام به خوبی نشان می دهند که میزان سرانه مصرف میگو در کشور تا چه حد پایین است. پایین بودن سرانه مصرف این آبزی حتی در بین متخصصین تغذیه نیز مشهود است. مطالعه ای که در این رابطه، به منظور آنالیز میزان مصرف میگو توسط متخصصان تغذیه کشور انجام گرفته نشان داده است که 22 درصد آن ها نه تنها در سه سال اخیر میگو مصرف نکرده اند بلکه تمایلی نیز به مصرف آن نیز ندارند و تنها 14 درصد آن ها بیش از 3 کیلوگرم میگو در سال مصرف می نمایند.

محققان معتقد هستند اگر سرانه مصرف این محصول در کشور افزایش یابد اولین نتیجه آن متوجه سلامت جمعیت است که به وسیله بهبود تغذیه و پیشگیری از بیماری های مختلف ناشی از سوء تغذیه و فقر میکرو و ماکرو مولکول های حیاتی برای بدن اتفاق می افتد. نتیجه دوم آن نیز ایجاد شغل پایدار برای افرادی است که به صورت مستقیم و غیر مستقیم در صنعت فراوری و عرضه میگو فعالیت دارند. به همین دلیل، آنالیز دلایل کمبود مصرف سرانه و ارائه راهکارهایی جهت افزایش آن ضروری و منطقی به نظر می رسد و طبعاً برای رسیدن به این هدف عظیم، شناخت رفتار مصرف نمایندگان اهمیت زیادی دارد.

در این راستا، یک تیم پژوهشی پنج نفره از دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان و دانشگاه تهران، مطالعه ای را انجام داده اند که در آن، به آنالیز رفتار، اولویت ها و موانع مصرف نمایندگان میگو در ایران پرداخته شده است.

برای انجام این تحقیق، 1000 نفر از شهروندان شهرهای مختلف کشور شامل تهران، مشهد، تبریز، شیراز، کرمانشاه، یزد، بندرعباس، گرگان، ایلام و بیرجند مشارکت داشته اند.

نتایج این آنالیز ها نشان داد که سرانه مصرف میگو در جامعه آماری مشارکت نماینده در پژوهش، تنها حدود 96 گرم و در جامعه مصرف، 487 گرم بوده است و عوامل متعددی برای کمبود مصرف این آبزی مفید ذکر می شود.

آن گونه که افشین عادلی، محقق گروه آموزشی فرآوری محصولات شیلاتی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان و همکارانش می گویند، نتایج ارزیابی ها نشان داد که سه اولویت نخست مصرف نمایندگان برای خرید و مصرف میگو، کیفیت، بسته بندی و سوابق تجربی است. اما ترتیب سایر اولویت ها به صورت باورهای مثبت و منفی، نوع عرضه و فرآوری، قیمت، دسترسی، راحتی پخت، درآمد مصرف نماینده و زمان مصرف مشخص شد.

این محققان می افزایند: اولویت اول جامعه مصرف در خصوص شاخص های کیفیت، بسته بندی، باورهای مثبت و منفی و انواع عرضه و فرآوری، به ترتیب شامل بو، نام تجاری، شرایط آلودگی و بهداشت و همچنین بسته بندی میگوی سوخاری بود.

همچنین بر اساس یافته های پژوهش فوق، موانع اصلی مصرف این محصول در کشور شامل گران بودن، بوی نامطبوع و عدم تناسب قیمت آن با درآمد متوسط افراد است.

عادلی و همکارانش معتقدند: با توجه به این نتایج، دست اندرکاران صنعت فراوری و عرضه میگو به منظور افزایش سرانه مصرف این آبزی، باید فعالیت های خود را پیرامون شاخص های کیفی، بسته بندی و قیمت تمام شده محصول متمرکز سازند.

یافته های این تحقیق، در قالب یک مقاله علمی پژوهشی در نشریه شیلات ایران منتشر شده اند. این نشریه به صورت دوفصل نامه توسط موسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور منتشر می شود.