رصد یک منظومه خورشیدی بسیار عجیب - وبلاگ پاورست

به گزارش ایسنا به نقل از آی ای، اخترشناسان در جستجو برای یافتن یک جهانی بیگانه با احتمال قابلیت سکونت برای انسان، اغلب با جهان هایی روبرو می شوند که انتظارات رایج را بر هم می زنند.

اکنون یک مطالعه نو که در مجله Astronomy & Astrophysics منتشر شده است، کل یک منظومه خورشیدی را نشان می دهد که بسیار عجیب تر از آن چیزی است که مشاهدات اولیه نشان می داد.

دو سیاره از سه سیاره ای که به دور ستاره این منظومه به نام HD 3167 که تقریباً 150 سال نوری از ما فاصله دارد، می گردند، با زاویه ای قائم به مداری می چرخند که معمولاً سیاره ها به دور ستاره خود می چرخند.

آن ها به جای اینکه مانند زمین و سایر سیارات منظومه شمسی به دورِ مدار استوایی ستاره خود بگردند، از روی قطب های ستاره میزبان خود عبور می نمایند.

اما جالب تر اینکه اکنون محققان برای اولین بار از مدار درونی ترین سیاره این منظومه به نام HD 3167 b نقشه برداری نموده اند و دریافته اند که این سیاره مانند دو سیاره دیگر در این منظومه، به جای دنبال کردن مدار قطبی، به دور استوای ستاره خود می چرخد.

اخترشناسان می گویند ما تا به امروز چنین چیزی را ندیده بودیم و به نظر می رسد یک نیروی مرموز و ناشناخته موجب شده تا شاهد چنین موضوعی باشیم.

یک منظومه خورشیدی در کهکشان راه شیری به دنیا آمد

وینسنت بوریر از دانشگاه ژنو در سوئیس که رهبری این مطالعه را برعهده داشت، گفت: این به وضوح یک شگفتی بود. این موضوع چیزی کاملاً متفاوت از منظومه شمسی خودمان است.

متأسفانه این احتمال وجود دارد که هیچ یک از این سیارات قابل سکونت نباشند، اما اگر بتوانید روی یکی از آن ها بایستید، چشم انداز عجیبی خواهید دید. اگر تلسکوپ داشته باشید و به راستا سیارات دیگر در این منظومه نگاه کنید، می بینید که آن ها به صورت عمودی در آسمان حرکت می نمایند.

اندرو واندربرگ از موسسه فناوری ماساچوست (MIT) که رهبری کشف اولیه سیارات HD 3167 c و HD 3167 d را برعهده داشت، اما عضوی از این مطالعه اخیر نبود، گفت: یافتن سیاره های فراخورشیدی که در مدار های قطبی قفل شده اند چندان جای تعجب نیست. اما این تفاوت در مدار سیاره های یک منظومه است که منحصر به فرد است.

این یافته نو به لطف ابزار تخصصی آرایه تلسکوپ بسیار بزرگ در شیلی به نام اسپرسو (ESPRESSO) به دست آمده است. این ابزار، میزان گیری های بسیار دقیق از این ستاره را ممکن کرد و دانشمندان را قادر ساخت تا جهت حرکت درونی ترین سیاره را هنگام حرکت بین ستاره میزبان خود و ما ردیابی نمایند.

شوتا دالال از دانشگاه اکستر انگلیس گفت: آنالیز زاویه مدار داخلی ترین سیاره در این منظومه نشان داد که این عدم تطابق در این منظومه ممکن است به وسیله یک جرم نادیده به وجود آمده باشد و شاید حاکی از احتمال وجود سیاره ای به میزان مشتری در مدار ستاره اصلی با مداری 80 روزه باشد.

وی اضافه کرد: اگر چنین سیاره ای عامل این نیروی اسرارآمیز باشد، پس نیروی گرانشی آن ممکن است دو سیاره بیرونی را به مدار های غیرمتعارف سوق داده باشد و درونی ترین سیاره را تنها به این علت دست نخورده باقی گذاشته باشد که ستاره میزبان، آن را در جای خود نگه داشته است.

وی ادامه داد: سیاره ای به میزان مشتری می تواند به میزان کافی بزرگ باشد که بتواند مدار این دو سیاره را کج کند.

همانطور که می دانیم، منظومه شمسی ما یک سیاره به نام مشتری دارد، اما از آنجایی که بقیه سیاره های منظومه شمسی مدار های وسیع تری دارند، زمین و سایر سیارات از این کج شدن فرار نموده و مصون مانده اند.

از سوی دیگر، سیارات منظومه HD 3167 همگی در فاصله میان خورشید ما تا سیاره عطارد قرار دارند و می دانیم که در چنین تراکمی، برهم کنش های گرانشیِ هر سیاره روی سیاره دیگر به شدت تاثیر می گذارد؛ بنابراین ما خوش شانس بوده ایم که سیاره های دیگر در منظومه شمسی، فاصله ایمنی از یکدیگر دارند. در غیر این صورت ممکن بود از ابتدا ما هرگز تکامل نمی یافتیم.