قصه پرغصه زوج سالمند مبتلا به کرونا در بیرجند ، بیمارانی که سرپناهی برای زندگی ندارند - وبلاگ پاورست

به گزارش خبرنگاران به نقل از خبرنگاران، نگاه بر دستانش که می کنی پینه بسته از کار و کوشش و سختی است.

بیش از 60 سال از خداوند عمر گرفته و در این سال ها با تمام وجود کار نموده تا لقمه نانی حلال برای زندگی اش فراهم کند، اما مشکات زندگی یکی دوتا نیست که بخواهد از پس آن برآید.

مرد خانه که باشی به عنوان ستون خانه ای و باید کار و کوشش داشته باشی تا هزینه های خانواده را تأمین کنی، اما وقتی کاری نداشته باشی مسائل یکی پس از دیگری بر سرت آوار می شود.

کسی در اتاقش نیست که با او درد دل کند تنها نگاهش به سرم و اکسیژنی است که در این روزها که در بستر بیماری است با او هم اتاق شده اند.

پرستار با خرسندی به سراغش می آید و با صدای بلند به او می گوید پدرجان تبریک می گویم تو کرونا را شکست دادی و مرخص می شوی.

پیرمرد با شنیدن خبر سلامتی اش خرسند می شود و با دست اشک گوشه چشمش را پاک می نماید. سری تکان می دهد و از حال همسرش می پرسد.

پرستار لبخندی می زند و می گوید: حال همسرتان هم رو به بهبودی است و او هم تا دو روز دیگر مرخص است شما زوج به خوبی توانستید کرونا را شکست دهید و باید خود را برای رفتن به منزل آماده کنید.

این خبر برای هر بیمار کرونایی بسیار مسرت بخش است، اما زوج بیمار کرونایی گزارش ما هر چند با شنیدن خبر سلامتی شان خرسند هستند و خدا را شاکرند، اما غمی عظیم در سینه دارند که چاره اش به دست خیران است. آنها سقفی ندارند تا بتوانند بعد از مرخص شدن از بیمارستان برای گذران زندگی به آنجا بروند.

پرستار به سمت اتاق همسر این پیرمرد می رود. پیرزن که نگاهش به پنجره و یک نگاهش به درب اتاق است تا شاید یکی از راه برسد و خبری به او دهد.

انتظار سخت ترین اتفاق در زندگی هر انسانی است. مرد در یک گوشه از اتاق بیمارستان و زن در یک اتاقی دیگر از بیمارستان بر روی تخت دراز کشیده اند آنها توانسته اند کرونا را شکست دهند. اما این همه ماجرا نیست چراکه روزگاری این زوج همه درآمد خود را جمع کردند تا توانستند در یکی از محلات شمال شهر بیرجند خانه ای نقلی خریداری نمایند تا سرپناهی امن برایشان باشد.

خدا را شاکر بودند که توانسته اند سرپناهی هرچند کوچک برای خود داشته باشند، اما در یکی از روزها که مرد خسته از کار به خانه آمده بود همسرش به او گفت یکی از آشنایان از آنها خواسته که برای دریافت وام ضامنش شویم.

آن ها تصمیم دریافت برای یاری به این فرد ضمانت او را بنمایند تا شاید گرهی از کار و زندگیش باز شود.

روزها پشت سرهم سپری شد و فردی که ضامنش شده بودند اقساط خود را پرداخت نکرد و پیرمرد با دست های پینه بسته از کار در حالی که چیزی در بساط نداشت به دنبال چاره از این دادگاه به آن دادگاه و از این بانک به آن بانک می رفت، اما فایده ای نداشت و بانک منزلش را به مزایده گذاشت.

حال فشار هزینه های زندگی از یک سو و بی خانمانی از سویی دیگر بر زندگی این زوج زحمتکش حلقه زده و ادامه زندگی را برایشان سخت نموده است.

آن ها توانستند در محله کاظمیه بیرجند خانه ای کوچک اجاره نمایند، اما در این بهبوهه اوضاع مسائل مالی، کرونا هم به سراغشان آمد تا کلکسیون مسائل بر زندگی این زوج بیرجندی تکمیل شود.

با این اوضاع دیگر حتی هزینه کرایه خانه را هم ندارند و با توجه به این که به بیماری کرونا مبتلا شده اند دیگر کسی خانه اش را به آنها اجازه نمی دهد.

این زوج میانسال با آن که بر کرونا غلبه نموده اند و در حال مرخص شدن از بیمارستان هستند، اما سرپناهی برای ماندن در آنجا ندارند و نگاهشان به دست خیران است دستان مهربانی که بتواند سقفی آرام را برایشان فراهم کند.

ضیایی فوکال پویینت علمی مراقبت و مدیریت بیماری های عفونی و رئیس مرکز تحقیقات بیماری های عفونی دانشگاه بیرجند نیز از نبود نقاحتگاه برای بیماران کرونایی در استان اطلاع داد و گفت: این امر مسائلی را برای بیماران و مردم ایجاد می نماید.

او اضافه کرد: سربازی داریم که پس از مثبت شدن تست کرونا دو هفته احتیاج به استراحت دارد و به دلیل ایجاد آلودگی در جهت رفت، نمی تواند به شهر خود باز شود بنابراین در این راستا باید نقاحتگاهی باشد که در آن استراحت کند.

ضیایی با اشاره به شرایط این دو بیمار اظهار کرد: این زن و مرد که هر دو مبتلا به کرونا شده اند زمانی که خبر ترخیص خود را شنیدند دغدغه آنان این بود که اگر ترخیص شوند صاحب خانه ما را از منزل بیرون خواهد نمود.

ضیائی با بیان این که باید این دغدغه بیماران رفع شود تا پس از ترخیص نگران مکان نباشند گفت: درخواست ما از مسئولان و خیران این است که فکری برای نقاحتگاه داشته باشند.

رئیس مرکز تحقیقات بیماری های عفونی دانشگاه بیرجند ادامه داد: تمام ارگان ها باید به سهم خود در این امر دخیل شوند و یک گام بردارند، زیرا بیماری کرونا بیماری بهداشت و درمان نیست بلکه برای همه مردم کشور است.